In de rubriek ‘Hoe is het nu met?’ nemen we contact op met oud-collega’s. We vragen hen naar Public Support, welke opdrachten hen zijn bijgebleven en, indien van toepassing, naar het leven als gepensioneerde. De aftrap is voor Elsje Veth. Zij heeft maar liefst 10 jaar bij Public Support gewerkt. Ze had verschillende opdrachten bij de Gemeente Rotterdam, VNG en Gemeente Den Haag. Reden genoeg om eens bij te praten.
Wie is Elsje?
Mijn naam is Elsje Veth, 68 jaar op de teller, moeder van 2 zoons, oma van 3 kleinzoons en 1 kleindochter. Sinds 2017 getrouwd met fotograa(g)f Chris. Tot mijn 55e woonde ik in Zeeuws-Vlaanderen. In 2010 raakte ik door faillissement mijn baan kwijt, ontmoette ik Chris en volgde mijn hart naar Zoetermeer. Sinds vorig jaar april zijn we verhuisd naar Dinteloord, waar we ons droomhuisje hebben gevonden. Dichterbij mijn (klein)kinderen en aangenamer vertoeven dan in de Randstad. Chris fotografeert, ik schrijf korte verhalen op mijn blog aan de hand van zijn straatfoto´s of wat ik meemaak. Columns met humor en een positieve kijk op het leven. In 2015 en 2017 bracht ik in eigen beheer een bundel met korte verhalen uit. Behalve schrijven borrel ik graag met vriendinnen of verdwijn ik in een goed boek, bij voorkeur onder een parasol aan het strand of in een ligstoel in de tuin.
Mijn mooiste opdracht, ook meteen de meest heftige qua inhoud, is die van DOSA-assistente bij de Gemeente Rotterdam.
Hoe en wanneer ben je bij Public Support terecht gekomen?
Toen ik eind 2010 mijn baan kwijtraakte en Chris mij met open deur en armen ontving in Zoetermeer, ben ik meteen op zoek gegaan naar een baan. Ik was 55 jaar en dat was in die tijd geen gemakkelijke leeftijd om een baan te vinden. Werkgevers zagen je al snel als ´over de datum´. Via de site van het Arbeidsbureau zag ik een vacature bij de Gemeente Den Haag. En zo kwam ik in contact met Public Support. In 1 juni 2011 kwam ik officieel in dienst.
Werken bij de Gemeente was helemaal nieuw voor mij, een hemelsbreed verschil met de commerciële wereld
Welke opdracht blijft je bij?
Mijn mooiste opdracht was ook meteen de meest heftige qua inhoud is die van DOSA-assistente bij de Gemeente Rotterdam. DOSA staat voor Deelgemeentelijke Organisatie Sluitende Aanpak. In de periode van vier jaar van mijn opdracht leerde ik veel over de problematiek van probleemgezinnen/ jongeren en hoe de Gemeente zich inzet om nijpende situaties te verbeteren. Mijn taak bij DOSA was het assisteren van de DOSA-regisseur, organiseren en notuleren van zogenaamde regie-overleggen. Dat zijn overleggen met het desbetreffende gezin, politie, begeleiders vanuit jeugdzorg, GGD en gemeente. Ik heb veel geleerd over culturen en verschillen.
Wat ik ook een heel belangrijke les vond bij financiële zorgen: sommige mensen willen heus wel anders, maar kunnen gewoon niet. Ze begrijpen niet wat van hen verwacht wordt, ambtelijk opgestelde brieven zijn heel moeilijk te lezen, dus die leggen ze vaak ongeopend weg, waardoor het probleem alleen maar erger wordt. In die vier jaar ben ik heel anders tegen bepaalde zaken aan gaan kijken. Ik oordeel niet meer zo snel met ‘eigen schuld, dikke bult’.
Hoe kijk je terug op je tijd bij Public Support?
Werken bij de Gemeente was helemaal nieuw voor mij, een hemelsbreed verschil met de commerciële wereld waar ik voorheen werkzaam was. De in-house trainingen en leertrajecten van Public Support heb ik als waardevolle handvatten ervaren. Met Robin Naar en later Els Louwers als achterban wist ik mijn weg in het soms ingewikkelde politieke klimaat te vinden. Ik ben van mening dat ik geboft heb met lange opdrachten zonder veel reistijd en mooie uitdagingen. 4 jaar Gemeente Rotterdam, 4 jaar VNG en ruim twee jaar Gemeente Den Haag. Ik had deze periode niet willen missen.
‘’Denken in kansen, Elsje’’
Bevalt het leven als gepensioneerde?
Het leven als gepensioneerde bevalt mij uitstekend. Kort voor mijn pensionering in juli 2021 hebben ik even last gehad van plankenkoorts. Ga ik in een zwart gaat vallen? Er als niet- werkende niet meer toe doen? Ga ik me vervelen? En meer van die muizenissen. Maar dat is allemaal meegevallen. Tijd voor het volgen workshops om mijn kennis van Oosterse wijsheden te verrijken en mijn schrijftechniek te verbeteren. Onlangs heb ik kennisgemaakt met de Japanse Kintsugi techniek. Daarnaast is het een aangenaam tijdverdrijf om mooie plekjes in de nieuwe leefomgeving te ontdekken. Lekker zen in onze grote tuin ervaar ik als een luxe met zoveel vrije tijd.
Wil je nog iets meegeven aan onze huidige collega’s?
‘’Denken in kansen, Elsje’’ zei Frans Vossenaar als het even lastig was. Die raad heb ik vaak gebruikt tijdens het uitvoeren van mijn opdrachten. Realiseer je dat je in een team terechtkomt dat (hoe slecht het soms functioneert) al enige tijd samenwerkt en in veel gevallen geen inmenging van een nieuwkomer wenst. Een charmeoffensief werkt meestal beter om ongemerkt verbeteringen in het werkproces aan te brengen. Je bent daar tenslotte om te helpen. Dat is wat mij betreft de mooie taak van een TopSecretaresse.